Kazimierz Krasowski ps. „Głuszec” brał udział w wojnie obronnej 1939 roku. Od maja 1941 r. ukrywał się przed poborem do Armii Czerwonej a następnie walczył w szeregach NSZ. Po ponownym wkroczeniu do Polski Sowietów podjął walkę z UB i NKWD. Przez wiele lat stawiał zbrojny opór władzy komunistycznej. Ujęty w 1953 r. przez UB został skazany przez komunistyczny sąd na karę śmierci i stracony w 1954r
Szczegóły życiorysu tego Żołnierza Niezłomnego można poznać z broszury IPN.
24 grudnia 1954 r. Rada Państwa nie skorzystała z przysługującego prawa łaski w stosunku do Krasowskiego, a trzy dni później prezes NSW w Warszawie płk Jan Mitek polecił zarządzić niezwłoczne wykonanie kary śmierci. 29 grudnia 1954 r. szef WSR w Białymstoku mjr Kazimierz Mochtak zarządził wykonanie wyroku. Kazimierz Krasowski został stracony 29 grudnia 1954 r. o godz. 20.20 w Więzieniu Karno-Śledczym w Białymstoku. Wyrok poprzez rozstrzelanie wykonano w piwnicy budynku administracyjnego więzienia. Według dokumentów plutonem egzekucyjnym dowodził w
ówczas st. przod. Aleksander Jurczuk. W rzeczywistości był on jednak faktycznym wykonawcą wyroku, strzelającym skazańcowi w tył głowy. Według obowiązujących wtedy wytycznych MBP zwłoki „Głuszca” pochowano w nieoznaczonym miejscu na terenie przyległym do więzienia, najprawdopodobniej gdzieś w przywięziennym ogrodzie (w chwili obecnej znajduje się tam osiedlowy parking).