Z całego Kraju, a także z zagranicy, w olbrzymiej skali spływają informacje o łamaniu przez Obwodowe Komisje Wyborcze, na terenie zarządzanych przez nie lokali wyborczych, prawa wyborczego wyraźnie nakazującego wydanie wyborcy każdego rodzaju karty do głosowana podczas wyborów do Sejmu, do Senatu i do referendum.
Z informacji spływających do nas z całej Polski oraz z zagranicy od zwykłych wyborców i od mężów zaufania wynika, że członkowie OKW łamali prawo określone w Kodeksie Wyborczym nakładające obowiązek wobec wyborcy wydania mu karty referendalnej. Prowadzili prawem zabronioną agitację antyreferendalną w lokalu wyborczym oraz łamali nakazaną w dniu wyborów ciszę wyborczą poprzez poniższe zachowania układające sie w schemat:
- Członkowie OKW wydawali jedynie katy do głosowania do Sejmu I Senatu w ogóle bez karty do referendum;
- Członkowie OKW wydawali jedynie karty do głosowania do Sejmu i do Senatu bez karty do referendum oraz bez pytania wyborcy, z góry zapisywali w rubryce do podpisu notatkę „bez referendum”;
- Członkowie OKW sugerowali wyborcom by karty nie pobierali;
- Członkowie OKW zadawali głośne pytania wyborcom, czy oby na pewno chcą pobrać kartę referendalną.
Nie można w powyższej sprawie wykluczyć, że nie chodzi tu tylko o zaniedbania w szkoleniu, niedopilnowanie obowiązków przez organizatorów ale z wielkim prawdopodobieństwem możemy – gdy widzimy skalę tych zachowań oraz ich bliźniaczy schemat – doszukiwać się celowego zachowania całego aparatu zaangażowanego w przeprowadzenie referendum w Polsce, w taki sposób by doprowadzić do jego unieważnienia!
Organizatorzy wyborów w Polsce i zagranicą: PKW, KBW, MSZ, Komisarze Wyborczy, urzędnicy wyborczy wraz z urzędnikami samorządowymi lub konsularnymi, w niespotykanej, olbrzymiej skali – wykraczającej poza granice naszego Kraju – wzięli udział w jakiegoś rodzaju zmowie antyreferendalnej i antypaństwowej. Skala zjawiska, zachowania według podobnego schematu, zapewniona przez PKW bezkarność sprawców, publiczne okłamywanie wyborców o podjęciu środków zaradczych, NIE mogły być dziełem przypadku i spontaniczności ze strony tylu na dole Obwodowych Komisji Wyborczych i tylu odgórnie nadzorujących instytucji wybory! Żadne z tych ciał nie zareagowało w odpowiednim czasie na bezprawne łamanie praw wyborców. Nawet żaden z członków Obwodowych Komisji Wyborczych (od prawicy po lewicę) nie powiadomił o problemie. Dopiero alarm ze strony zwykłych wyborców, ich wzburzone informowanie RKW, domaganie się interwencji policyjnej z powodu braku reakcji organizatorów wyborów, spowodowały nagłośnienie problemu. Dla Ruchu Kontroli Wyborów szczególnie zastanawiający był brak reakcji pozostałych członów Obwodowych Komisji Wyborczych na zachowanie się tych, którzy prowadzili agitację i łamali Kodeks Wyborczy.
Osobnym zagadnieniem dla nas obywateli jest, w jaki sposób mamy mieć zaufanie w ogóle do liczenia przez te same składy Obwodowych Komisji Wyborczych wyników wyborów parlamentarnych i referendalnych, skoro te właśnie komisje dopuściły się już podczas samego głosowania łamania naszych praw i wolności??
Podjęte działania przez PKW, KBW okazały się spóźnione, nieadekwatne do zagrożenia a niektóre z nich okazały się w końcu zwykłą symulacją przeciwdziałania.
Ruch Kontroli Wyborów uważa, że powinna powstać Komisja Śledcza do sprawy zbadania, w jaki sposób w takiej masie mogło dojść do łamania praw wyborców, według z góry przyjętego schematu działania w tylu Obwodowych Komisjach Wyborczych w Polsce i poza granicami Kraju!
Niewątpliwie za ten wyuczony stan rzeczy, z jakim mieliśmy do czynienie w Obwodowych Komisjach Wyborczych ze strony jej członków, którzy wcześniej przecież przeszli specjalne, obowiązkowe szkolenia, odpowiada Państwowa Komisja Wyborcza, Krajowe Biuro Wyborcze, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Komisarze Wyborczy oraz urzędnicy wyborczy wraz z urzędnikami samorządowymi. Oni właśnie – poza antypaństwowymi partiami politycznymi – są pierwszymi podejrzanymi w tej sprawie.
Warszawa, 15.10.2023
Marcin Dybowski
Prezes Ruchu Kontroli Wyborów
Rozdział XXXI K.K.
Rozdział XXXI. Przestępstwa przeciwko wyborom i referendum
Art. 248. Nadużycia przy przebiegu wyborów
Kto w związku z wyborami do Sejmu, do Senatu, wyborem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, wyborami do Parlamentu Europejskiego, wyborami organów samorządu terytorialnego lub referendum:
1) sporządza listę kandydujących lub głosujących, z pominięciem uprawnionych lub wpisaniem nieuprawnionych,
2) używa podstępu celem nieprawidłowego sporządzenia listy kandydujących lub głosujących, protokołów lub innych dokumentów wyborczych albo referendalnych,
Art. 250. Bezprawne wywieranie wpływu na sposób głosowania osoby uprawnionej
Kto, przemocą, groźbą bezprawną lub przez nadużycie stosunku zależności, wywiera wpływ na sposób głosowania osoby uprawnionej albo zmusza ją do głosowania lub powstrzymuje od głosowania,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Kodeks Wyborczy
Art. 105. § 1. Agitacją wyborczą jest publiczne nakłanianie lub zachęcanie do głosowania w określony sposób, w tym w szczególności do głosowania na kandydata określonego komitetu wyborczego.
Art. 107. § 1. W dniu głosowania oraz na 24 godziny przed tym dniem prowadzenie agitacji wyborczej, w tym zwoływanie zgromadzeń, organizowanie pochodów i manifestacji, wygłaszanie przemówień oraz rozpowszechnianie materiałów wyborczych jest zabronione. § 2. Agitacja wyborcza w lokalu wyborczym oraz na terenie budynku, w którym ten lokal się znajduje, jest zabroniona.
Art. 153. § 1. Można być członkiem tylko jednej komisji wyborczej. Nie mogą być członkami komisji kandydaci w wyborach, komisarze wyborczy, pełnomocnicy wyborczy, pełnomocnicy finansowi, urzędnicy wyborczy oraz mężowie zaufania. § 1a. Przepisy § 1 nie mają zastosowania do komisarzy wyborczych pełniących z urzędu funkcje przewodniczących okręgowych lub rejonowych komisji wyborczych albo ich członków. § 2. Członkostwo w komisji wyborczej wygasa z dniem podpisania zgody na kandydowanie w wyborach bądź objęcia funkcji komisarza wyborczego, pełnomocnika, urzędnika wyborczego lub męża zaufania, o których mowa w § 1. § 3. Komisarze wyborczy, członkowie Państwowej Komisji Wyborczej, okręgowej, rejonowej i terytorialnej komisji wyborczej nie mogą prowadzić agitacji wyborczej na rzecz poszczególnych kandydatów lub list kandydatów. Urzędnicy wyborczy nie mogą prowadzić agitacji wyborczej, o której mowa w zdaniu pierwszym, z wyjątkiem agitacji na rzecz własnej kandydatury. § 4. Członkowie obwodowej komisji wyborczej nie mogą prowadzić agitacji wyborczej na rzecz poszczególnych kandydatów oraz list kandydatów: 1) w lokalu wyborczym; 2) w trakcie czynności podejmowanych przez obwodową komisję wyborczą; 3) w trakcie przygotowań do prac obwodowej komisji wyborczej.
Art. 494. § 1. Kto, w związku z wyborami, prowadzi agitację wyborczą: 1) na terenie urzędów administracji rządowej lub administracji samorządu terytorialnego bądź sądów, 2) na terenie zakładów pracy w sposób i w formach zakłócających ich normalne funkcjonowanie, 3) na terenie jednostek wojskowych lub innych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub oddziałów obrony cywilnej bądź skoszarowanych jednostek podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, 4) w lokalu wyborczym lub na terenie budynku, w którym lokal się znajduje – podlega karze grzywny.
Art. 498. Kto, w związku z wyborami, w okresie od zakończenia kampanii wyborczej aż do zakończenia głosowania prowadzi agitację wyborczą – podlega karze grzywny.
Uchwała PKW nr 211/2023
2. Przewodniczący komisji kieruje jej pracami, zwołuje jej posiedzenia i przewodniczy im. W razie nieobecności przewodniczącego jego obowiązki pełni zastępca przewodniczącego komisji. Podczas głosowania przewodniczący komisji odpowiada za utrzymanie porządku i spokoju, czuwa nad przestrzeganiem tajności głosowania, przestrzeganiem zakazu prowadzenia w jakiejkolwiek formie agitacji wyborczej w lokalu wyborczym i na terenie budynku, w którym lokal ten się znajduje (art. 107 § 2 Kodeksu wyborczego i art. 39 ust. 2 ustawy), oraz przestrzeganiem właściwego toku czynności podczas głosowania. Ma prawo zażądać opuszczenia lokalu przez osoby naruszające porządek i spokój (art. 49 § 2 Kodeksu wyborczego), a w razie potrzeby zwrócić się do komendanta właściwego miejscowo komisariatu Policji o zapewnienie koniecznej pomocy (art. 49 § 3 Kodeksu wyborczego). Przypadki zakłócenia głosowania odnotowuje się w:
57. Na wniosek wyborcy komisja jest obowiązana wyjaśnić mu sposób głosowania w wyborach do Sejmu i do Senatu oraz w referendum, a także warunki ważności głosu, zgodnie z informacjami umieszczonymi na kartach do głosowania. Wyjaśnienie to nie może zawierać elementów agitacyjnych.
63. W czasie głosowania komisja zwraca uwagę, by wyborcy głosowali osobiście i w taki sposób, aby nie została naruszona tajność głosowania, a także aby głosowanie nie zostało wykorzystane przez wyborców do prowadzenia agitacji wyborczej. Karty do głosowania wyborcy powinni wrzucać do urny w taki sposób, aby strona zadrukowana była niewidoczna (art. 52 § 6 Kodeksu wyborczego).