Postkomunistyczne złogi Sądu Najwyższego, zgrupowane wokół tzw. starych sędziów bawią się w obstrukcję wyboru nowego I Prezesa. Po wielkim hejcie na prof. Kamila Zaradkiewicza, ten złożył dymisję z p.o. I Prezesa SN. Mianowany został prof. Aleksander Stępkowski – twórca Instytutu Ordo Iuris, który specjalizuje się właśnie w czyszczeniu postkomunistycznych złogów. Mili staruszkowie z PRLu wpadli zatem z deszczu pod rynnę.
Jeśli można powiedzieć, iż poprzednio bardzo hejtowali prof. Zaradkiewicza, to teraz dostali prawdziwego szału (wynika z tego, że zmiany idą w dobrym kierunku). Poniżej przedstawimy kilka żółciowych konwulsji w ramach ilustracji kondycji psychicznej przeganianej z SN postkomuny.
I tak dalej i tak dalej, jak Internet długi i szeroki, lewactwo zalewa się łzami. A skąd im to przyszło, że tak rozpaczają? chyba dlatego, że nie ma jak wtrynić „swojego” na stanowisko…
Ano przyszło im z tego, że na zgromadzeniu ogólnym „starzy” sędziowie SN będą mają 56 głosów, a nowi 43. Prosta arytmetyka mówi, że „nowi” MUSZĄ wybrać przynajmniej jednego kandydata, a to już wystarcza, żeby Prezydent miał wybór i pogrążył postkomunę. Całe to zamieszanie i zgiełk nie jest zatem niczym innym, jak ilustracją bólów porodowych nowej elity, która usiłuje zerwać z niechlubną PRL-owską przeszłością.
Poniżej prezentujemy regulamin wyborów I Prezesa SN, a na samym dole przedstawiamy sylwetkę nowego p.o. I Prezesa SN prof. Stępkowskiego.
Art. 2. – USTAWA z dnia 20 grudnia 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy o Sądzie Najwyższym oraz niektórych innych ustaw
W ustawie z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2019 r. poz. 825) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 13 otrzymuje brzmienie:
„Art. 13. § 1. Każdy sędzia Sądu Najwyższego ma prawo zgłosić jednego kandydata na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.
§ 2. Zgłoszenia kandydata dokonuje się przewodniczącemu Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego dokonującemu wyboru, o którym mowa w art. 12 § 2, niezwłocznie po jego rozpoczęciu.
§ 3. Zgromadzeniu Ogólnemu Sędziów Sądu Najwyższego dokonującemu wyboru, o którym mowa w art. 12 § 2, przewodniczy Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, a w przypadku, gdy nie jest to możliwe lub gdy zgłoszono jego kandydaturę – Sędzia Sądu Najwyższego, którego kandydatura nie została zgłoszona, wyznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 4. Do dokonania przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego wyboru kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, wymagana jest obecność co najmniej 84 członków Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego. Jeżeli wyboru nie dokonano ze względu na brak wymaganego kworum, do dokonania wyboru na kolejnym posiedzeniu wymagana jest obecność co najmniej 75 członków Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego. Jeżeli także na tym posiedzeniu wyboru nie dokonano ze względu na brak wymaganego kworum, wybór może zostać dokonany na kolejnym posiedzeniu w przypadku obecności co najmniej 32 członków Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego. Posiedzenia, o których mowa w zdaniu drugim i trzecim, zwołuje się na dzień przypadający nie później niż w terminie 5 dni od daty odbycia poprzedniego posiedzenia.
§ 5. Każdy sędzia uczestniczący w głosowaniu może oddać tylko jeden głos. Głosowanie jest tajne.
§ 6. Kandydatami na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego wybranymi przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego są kandydaci, którzy uzyskali największą liczbę głosów. Jeżeli dwóch lub więcej kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego uzyskało równą liczbę głosów, w wyniku czego nie jest możliwe wybranie pięciu kandydatów, przeprowadza się ponowne głosowanie z udziałem tylko tych kandydatów. Przepis § 5 stosuje się.
§ 7. Niezwłocznie po wybraniu kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, przewodniczący Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego albo inna osoba wskazana przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego przekazuje Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej listę kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego wybranych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego, wraz z protokołem głosowania.
§ 8. Po przekazaniu Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej listy kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego wybranych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego, wraz z protokołem głosowania, nie jest dopuszczalne zwołanie Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego w celu wyboru kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.”;
2) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu:
„Art. 13a. § 1. Jeżeli kandydaci na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego nie zostali wybrani zgodnie z zasadami określonymi w ustawie, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej niezwłocznie powierza wykonywanie obowiązków Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego wskazanemu przez siebie sędziemu Sądu Najwyższego.
§ 2. W terminie tygodnia od dnia powierzenia wykonywania obowiązków Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego sędzia, któremu obowiązki te powierzono, zwołuje Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego, któremu przewodniczy, w celu wyboru kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.
§ 3. Do dokonania wyboru kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego wymagana jest obecność co najmniej 32 członków Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego. Przepisy art. 13 § 1, 2 i 5–7 stosuje się.”;
Aleksander Bogusław Stępkowski (ur. 20 maja 1974 w Londynie –polski prawnik, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor uczelni Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, współtwórca i pierwszy prezes zarządu Instytutu na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris. W latach 2015 – 2016 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 2019 prezydent Andrzej Duda powołał go do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego.
W roku 1997 ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Prawa i Administracji UW W maju 1999 ukończył Szkołę Muzyczną II stopnia im. Fryderyka Chopina w klasie śpiewu solowego prof. Leonarda A. Mroza.
Był stypendystą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2000 i 2001), University of Manchester (1999), University of Oxford (2002), Katholieke Universiteit Leuven (2003). W roku 2001 uzyskał stopień doktora prawa. Stopień naukowy doktora habilitowanego otrzymał 14 listopada 2011.
Naukowo zajmuje się prawem porównawczym prywatnym i publicznym oraz myślą polityczną i prawną (m.in. polską tradycją republikańską), zwłaszcza zaś determinującym wpływem, jaki filozofia wywiera na kształt instytucji prawnych.
26 listopada 2015 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu odpowiedzialnego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych za sprawy prawne traktatowe oraz prawa człowieka. W sierpniu 2016 został odwołany ze stanowiska.
Od kwietnia 2012 organizował Centrum Prawne Ordo Iuris jako jego dyrektor. Po przekształceniu Centrum w fundację Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris w 2013, do końca listopada 2015, a następnie od listopada 2016 do listopada 2017 pełnił funkcję prezesa zarządu tej fundacji.
Jacek Biel