Jestem Polakiem – więc mam obowiązki polskie: są one tym większe i tym silniej się do nich poczuwam, im wyższy przedstawiam typ człowieka.
Obowiązki, o których pisał Roman Dmowski w „Myślach Nowoczesnego Polaka”, przybierają w różnych czasach różnorodne formy. Nasi przodkowie walczyli o niepodległą Polskę składając często daninę krwi. Inni spełniali patriotyczne powinności pracując nad umacnianiem narodowej wspólnoty, broniąc jej tożsamości i tradycji. Dzisiaj, w czasach politycznych i kulturowych przełomów, naszym osobistym i zbiorowym obowiązkiem staje się odpowiedzialne i roztropne głosowanie. Wobec dynamiki przemian współczesnego świata w dniu 12 lipca dokonamy wyboru drogi, którą Polska podążać będzie nie tylko przez okres następnej prezydenckiej kadencji, lecz być może przez życie nasze i kolejnych pokoleń. Dokonamy wyboru (lub z powodu bierności ktoś za nas go uczyni) między politykami, z których jeden usiłuje realizować wizję Polski suwerennej, bezpiecznej i sprawiedliwej, opartej na tradycji i polskich dokonaniach, drugi zaś klucząc w otoczeniu gwiaździstych i tęczowych flag przedstawia pożytki sfederalizowanej Europy, w której państwo narodowe jest złem, a agresywne mniejszości stają się instrumentem ideologicznego terroru i społecznej inżynierii.
Bardzo różny jest stosunek obu kandydatów do przeszłości, polityki historycznej i polskiej tożsamości. Po 2015 roku w Polsce wiele się zmieniło. Minęła epoka oficjalnych profanacji narodowych symboli, epoka różowych flag i orła z czekolady. Minął czas bezrozumnych prób odsłaniania najeżonego bagnetami monumentu bolszewików, brutalnego pacyfikowania Marszu Niepodległości, budkowych prowokacji, straszenia „polskim faszystami” i gorliwego przepraszania świata za niepopełnione winy. Z większym lub mniejszym powodzeniem ten frontalny atak na prawdę i wartości bliskie zdecydowanej większości Polaków został powstrzymany.
W sposób godny i odpowiedzialny zaczęła być realizowana polityka orderowa symbolizująca wektor tej zmiany. Andrzej Duda wyróżnia najwyższymi polskimi odznaczeniami zarówno współczesnych nam bohaterów, jak np. Władysława Siemaszko odkrywającego prawdę o ukraińskim ludobójstwie na Wołyniu, czy Kornela Morawieckiego, przywódcę bezkompromisowo antykomunistycznej Solidarności Walczącej, jak i nadrabia historyczne zaległości honorując pośmiertnie Orderem Orła Białego Romana Dmowskiego, Zofię Kossak-Szczucką czy abp. Antoniego Baraniaka. Warto pamiętać o zaangażowaniu Prezydenta w przywracanie pamięci o „Żołnierzach Wyklętych”, także o szkalowanych przez lata żołnierzach Narodowych Sił Zbrojnych. Przypomnijmy sobie jego aktywny udział w wielkich patriotycznych manifestacjach, jakimi były pogrzeby odnalezionych szczątków Łupaszki, Inki czy Zagończyka. Przypomnijmy wreszcie słowa, wypowiedziane podczas obchodów 80. rocznic wybuchu II wojny światowej, pierwszego transportu polskich więźniów do KL Auschwitz, czy podczas konferencji przed Białym Domem. Była w nich prawdziwie dumna, wolna Polska.
Dzięki współpracy Prezydenta i rządu, po dekadach niechęci ze strony kolejnych władz III RP powracamy wreszcie do bogatego dorobku obozu narodowego. Endeckie i chrześcijańsko-demokratyczne tradycje krzewić będzie Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego – pierwsza taka państwowa instytucja kultury.
Spójrzmy dla odmiany na politykę historyczną prowadzoną przez kontrkandydata oraz jego ekipę rządzącą w stołecznym samorządzie, która staje w obronie komunistycznych patronów ulic i konsekwentnie odmawia prawa do upamiętnienia polskich patriotów. Do rangi symbolu urasta fakt, że w roku 100-lecia Bitwy Warszawskiej drużyna Rafała Trzaskowskiego odrzuca petycję mieszkańców w sprawie budowy pomnika gen. Tadeusza Rozwadowskiego – obrońcy Warszawy przed bolszewikami i jednocześnie zażarcie broni ulicy Józefa Lewartowskiego – kolaboranta Lenina, który tworzył okupacyjną administrację podczas napaści Armii Czerwonej na Polskę.
Z podobną konsekwencją wysiłki obecnego włodarza Warszawy i jego otoczenia koncentrują się na wspieraniu skrajnie lewicowych ideologii oraz dotowaniu agresywnej i prymitywnej „kultury”, obrażającej nie tylko uczucia katolików, lecz także poczucie smaku. Odmowie uhonorowania 40. rocznicy przełomowej pielgrzymki św. Jana Pawła II do Ojczyzny towarzyszyło wystawienie bluźnierczej „Klątwy” i decyzja o pozbawianiu środków z budżetu miasta tych instytucji, którym nasz Papież patronuje.
Szeroko rozumiany obóz patriotyczny, pomimo podziałów i wzajemnych krzywd, musi w obecnym starciu cywilizacji zjednoczyć siły przy urzędującym Prezydencie Rzeczypospolitej i dostrzec w tym wyborze „obowiązek polski”. Nie wymaga to od nas daru krwi składanego przez pokolenia przodków, lecz jedynie rozwagi, wyobraźni i odpowiedzialności. Wzywamy do tego obowiązku każdego, a przede wszystkim wyborców Krzysztofa Bosaka, Szymona Hołowni, Marka Jakubiaka, Władysława Kosiniaka-Kamysza, Mirosława Piotrowskiego i Stanisława Żółtka, a także wszystkich, którzy nie uczestniczyli w I turze, a dla których Polska niepodległa, wolna i bezpieczna pozostaje wartością.
Możemy, a nawet powinniśmy być krytyczni wobec polityków. To nasze święte prawo. Czasem uważamy, że Prezydent Andrzej Duda mógłby niektóre problemy rozwiązywać sprawniej lub inaczej. Zadbajmy zatem o to, by w trakcie drugiej kadencji mógł nas reprezentować skuteczniej. Jedno jest bowiem pewne: alternatywa oznacza przyspieszoną destrukcję przywracanej z trudem suwerenności, prowadzi do pogłębienia społecznych podziałów i nie spełni żadnego z oczekiwań środowisk patriotycznych, konserwatywnych i narodowo-chrześcijańskich. Wybór Andrzeja Dudy stwarza szansę na ich realizację.
Polski dziś nie stać na to, aby z tej szansy nie skorzystać!
Apel podpisali:
- — Marian Barański – prawnik, współtwórca Ligi Narodowo-Demokratycznej, założyciel pierwszych polskich ruchów pro-life.
- — prof. Jacek Bartyzel – politolog, nauczyciel akademicki, działacz opozycji antykomunistycznej.
- — Jan Budziaszek – muzyk, autor książek.
- — dr hab. Sławomir Cenckiewicz – historyk, profesor Akademii Sztuki Wojennej.
- — prof. Marek J. Chodakiewicz – historyk.
- — Michał Chorosiński – aktor.
- — Sylwester Chruszcz – b. poseł Ligi Polskich Rodzin, prezes Stowarzyszenia Endecja
- — dr Bożena Cząstka-Szymon – językoznawca.
- — dr Michał Drozdek – socjolog zarządzania, prezes Fundacji SPES.
- — Andrzej Dubiel – menedżer kultury, prezes Stowarzyszenia Muza Dei.
- — Przemysław Górny – założyciel i przywódca Ligi Narodowo- Demokratycznej, więzień polityczny PRL.
- — Marek Jakubiak – przedsiębiorca, b. poseł i kandydat na Prezydenta RP, założyciel Federacji dla Rzeczypospolitej.
- — dr Dariusz Jarosiński – działacz opozycji antykomunistycznej, publicysta, b. redaktor naczelny miesięcznika „Debata”.
- — dr hab. Krzysztof Kaczmarski – historyk obozu narodowego.
- — Sławomir Karpiński – działacz opozycji antykomunistycznej, prezes Stowarzyszenia 13 grudnia, przewodniczący Mazowieckiej Rady Konsultacyjnej ds. Działaczy Opozycji i Osób Represjonowanych.
- — dr Marek Kawa – amerykanista i wykładowca akademicki, samorządowiec, b. poseł Ligi Polskich Rodzin.
- — Krzysztof Kawalec – historyk obozu narodowego.
- — dr Krzysztof Kawęcki – prezes Stowarzyszenia Wiara i Czyn.
- — Bogusław Kiernicki – prezes Fundacji św. Benedykta.
- — Janina Bożenna Korzińska – działaczka społeczna.
- — Dariusz Kowalski – aktor.
- — prof. Zbigniew Krysiak – ekonomista, prezes Instytut Mysli Schumana.
- — prof. Grzegorz Kucharczyk – historyk.
- — prof. Tadeusz Kulik – wiceprezes Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej Archidiecezji Warszawskiej.
- — dr Ewa Kurek – historyk.
- — Paweł Kurtyka – architekt, prezes Fundacji im. Janusza Kurtyki.
- — Lech Łuczyński – prezes Fundacji Życie i Rodzina.
- — Piotr Mazurek – b. wiceprezes Stowarzyszenia KoLiber, inicjator akcji „Goń z pomnika bolszewika”, radny Warszawy.
- — prof. Stanisław Mikołajczak – filolog, wykładowca akademicki, przewodniczący Akademickiego Klubu Obywatelskiego w Poznaniu.
- — dr Wojciech Muszyński – historyk obozu narodowego.
- — dr Mariusz Patey – prezes Ośrodka Myśli im. Romana Rybarskiego.
- — prof. Mieczysław Ryba – historyk, nauczyciel akademicki, prezes Klubu Inteligencji Katolickiej im. prof. Czesława Strzeszewskiego w Lublinie.
- — Lidia Sankowska-Grabczuk – Instytut Chrześcijańsko-Narodowy im. prof. Wiesława Chrzanowskiego.
- — Danuta Skalska – prezes Towarzystwa Miłośników Lwowa w Bytomiu.
- — Jan Skalski – prezes Światowego Kongresu Kresowian.
- — Norbert Smoła Smoliński – muzyk, wokalista zespołu Contra Mundum.
- — Grażyna Soja – Solidarność Polskich Rodzin.
- — o. Bronisław Sroka SJ – działacz opozycji antykomunistycznej, więzień PRL, członek Komitetu Obrony Dobrego Imienia Polski i Polaków.
- — Grzegorz Strzemecki – Obywatelska Inicjatywa Rodzin, wiceprezes Stowarzyszenia Rodzin Wielodzietnych.
- — Ewa Szakalicka – działaczka kresowa, reżyser-dokumentalista, autorka filmu o kpt. R. Rajsie „Burym.
- — dr Krzysztof Tenerowicz – ekonomista i dziennikarz, pomysłodawca Akademii Patriotyzmu.
- — dr Wojciech Terlikowski – ekonom Ruchu Światło-Życie.
- — dr Wojciech Turek – historyk i publicysta, działacz opozycji antykomunistycznej.
- — Ryszard Walczak – współinicjator budowy pomnika R. Dmowskiego w Warszawie, przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Pamięci bł. ks. Jerzego Popiełuszki.
- — dr Paweł Piotr Warot – historyk i publicysta.
- — Waldemar Wasiewicz – prezes Stowarzyszenia Rodzin Wielodzietnych Warszawy i Mazowsza.
- — Grażyna Wasilewska-Miernicka – wiceprezes Stronnictwa Pracy.
- — Krzysztof Wojciechowski – reżyser i scenarzysta.
- — dr Paweł Wosicki – prezes Fundacji Głos dla Życia.
- — dr Robert Wyszyński – socjolog, nauczyciel akademicki, b. dyrektor Instytut Kresowego, członek zarządu Związku Repatriantów.
- — prof. Stefan Zawadzki – historyk, wiceprzewodniczący Akademickiego Klubu Obywatelskiego w Poznaniu.
- — prof. Jan Żaryn – historyk, nauczyciel akademicki, dyrektor Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. R. Dmowskiego i I. J. Paderewskiego.