25 stycznia odbędzie się I Rajd Pieszy im. sierżanta Wiktora „Cacko” Stryjewskiego. Celem jest upamiętnienie postaci sierżanta Wiktora Stryjewskiego, skazanego przez komunistyczne sądy na najwyższy wymiar kary: trzydziestoośmiokrotną karę śmierci.
Podczas rajdu terenami Wysoczyzny Elbląskiej będzie można wysłuchać historyka Jarosława Kłosowskiego, który jest członkiem Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych. Przewidziany jest również konkurs historyczny związany z postaciami Żołnierzy Wyklętych, pieśni partyzanckie, spotkanie z synem sierż. Wiktora Stryjewskiego.
Zbiórka chętnych o godz.13.45 na parkingu leśnym w Krasnym Lesie, w pobliżu ulicy Stanisława Lema.
Organizatorami wydarzenia są: Stowarzyszenie Elbląscy Patrioci, ONR Brygada Warmińsko-Mazurska oraz Okręg Pomorski Związku Żołnierzy NSZ.
Kontakt ws. rajdu:
elblascy.patrioci@o2.pl
brygadawarminskomazurska@onr.com.pl
Jacek Gierwatowski, Organizator rajdu
Sierż. Wiktor Wacław Stryjewski „Cacko” – ur. 1 IX 1915 r. w Żychowie, gm. Raciąż, pow. Sierpc. Przed wybuchem II wojny światowej mieszkał w rodzinnej miejscowości, gdzie prowadził 27-hektarowe gospodarstwo. Uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r. w szeregach 32. pułku piechoty. W okresie okupacji niemieckiej był żołnierzem AK w Obwodzie Sierpc. Po wkroczeniu wojsk sowieckich został skierowany przez swoje dowództwo do Służby Ochrony Kolei w Sierpcu. W lutym 1946 r. stanął w obronie Polki gwałconej przez sowieckiego żołnierza, którego zabił, za co został aresztowany przez UB. Dzięki pomocy współpracującego z podziemiem funkcjonariusza resortu bezpieczeństwa zbiegł z aresztu. Ukrywał się na terenie powiatu sierpeckiego, gdzie wstąpił do oddziału Ruchu Oporu Armii Krajowej Obwodu krypt. „Mewa”, dowodzonego przez Leona Ziółkowskiego „Lisa”.
Wyróżnił się w wielu akcjach zbrojnych skierowanych przeciw komunistycznemu aparatowi represji, m.in. likwidując posterunki MO i urzędy gminne w Zawidzu, Strzegowie, Rościszewie, Łęgu, Skrwilnie, Lidzbarku, Gralewie. Podczas amnestii 1947 r., wspólnie z por. Franciszkiem Majewskim „Słonym” nie ujawnił się. Brał udział w rozbiciu obławy UB i MO 12 VII 1947 r. pod Okalewem w powiecie rypińskim (poległo wówczas 16 funkcjonariuszy resortu bezpieczeństwa). 11 X 1947 r. we wsi Chudzynek, gm. Drobin, pow. Płock wykonał zamach na Władysława Rypińskiego „Rypę” (dowódcę pepeerowskiego „szwadronu śmierci” skrytobójczo mordującego członków PSL i byłych żołnierzy AK). W październiku 1947 r. wszedł w skład 11. Grupy Operacyjnej NSZ, obejmując dowództwo patrolu bojowego działającego na terenie powiatów płońskiego, płockiego i sierpeckiego.
Ujęty przez UB 8 II 1949 r. po walce z 262-osobową grupą operacyjną KBW, UB i MO we wsi Gałki, gm. Mała Wieś, pow. Płock, został skazany „…trzydziestoośmiokrotnie na karę śmierci […]” przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie. Wyrok wykonano 18 I 1951 r. w więzieniu mokotowskim. Miejsce jego pochówku pozostaje nieznane.
Źródło: radiomaryja.pl, www.elblag.net