W obronie mieszkańców Zamojszczyzny wysiedlanych masowo przez Niemców na przełomie 1942 i 1943 r. polskie podziemie przeprowadziło liczne akcje zbrojne. Oprócz organizowania samoobrony i walki z ekspedycjami niemieckimi, atakowano wsie zajęte przez niemieckich kolonistów. Największym był atak na wieś Cieszyn 25 stycznia 12943 r., podczas którego miało zginąć ok. 160 kolonistów. Władze Generalnego Gubernatorstwa, zaniepokojone tym i podobnymi atakami, w raportach do Berlina pisały o „powstaniu zamojskim” i do lato 1943 r. zawiesiły większe operacje pacyfikacyjne na Zamojszczyźnie.