Wojska koronne /15 tys./, dowodzone przez hetmana polnego Marcina Kalinowskiego, zostały rozbite przez połączone siły kozacko-tatarskie Bohdana Chmielnickiego /40 tys./. Do niewoli dostało się ok. 5 tys. polskich zawodowych żołnierzy, których Chmielnicki kazał wymordować. Utrata doskonałej armii kadrowej /wojsko kwarciane/ była jedną z przyczyn późniejszych klęsk podczas potopu.