No i zaczęło się. Z dnia na dzień rozpada się na naszych oczach za przyzwoleniem rządzących cała misternie budowana latami tkanka gospodarki, a my zaszachowani rzekomo zjadliwym wirusem nie możemy nic zrobić. W imię ratowania życia, życie zostało nam odebrane. Mamy bezczynnie stać i przyglądać się jak wszystko wypracowane w mozole przechodzi w niebyt. Państwo okazało się domkiem z kart, a politycy nieudolnymi cyrkowcami nieporadnie żonglującymi ludzkim życiem.
W Koszalinie coraz więcej rodzin nie ma środków na życie. Rozpoczęła się już pierwsza fala zamykania firm i zwolnień ludzi spowodowanych nie wirusami, ale siejącymi zniszczenie krótkowzrocznymi decyzjami odbierającymi ludziom życie na większą skalę niż mutujący wirus. Minęło zaledwie kilka tygodni niezrównoważonej polityki rządu nastawionego tylko na jeden cel ratowania życia po trupach, a Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w Koszalinie dostaje już masę listów z prośbą o wsparcie. I jak powiedziała dyrektor MOPR Bogumiła Szczepanik: „Niektóre pisma to wręcz błagania o o pomoc”.
Potrzebujących będzie niestety przybywać z dnia na dzień, ponieważ politycy niezwykle zadowoleni ze swojej absurdalnej taktyki nie widzą lub nie chcą widzieć wszystkich istniejących powiązań gospodarczych, ekonomicznych i społecznych. Albo co gorsza prowadzą kosztem ogłupionego i zmanipulowanego narodu przebiegłą grę polityczną wykorzystując jako narzędzie powiększonego medialnie do monstrualnych rozmiarów malutkiego wirusa.
Potrzebne są natychmiast rozważne decyzje, które ochronią słabe jednostki i jednocześnie w jak najmniejszym stopniu ugodzą w mechanizmy i strukturę gospodarki. Nie izolowanie całego potencjału ludzkiego, bo znakomita większość obywateli przejdzie epidemię bezobjawowo, ale ochrona grup największego ryzyka, osób ze słabo działającym układem immunologicznym, a nie nakładanie nakazów, które odporność obniżają, i rozsiewanie strachu.
Statystyki zarażonych i ofiar, którymi chwalą się sterujący rzeczywistością politycy pokazują nie jak by chcieli ich sukces, ale skalę faktycznego zagrożenia z jakim mamy do czynienia, jego po prostu prawie nie ma, a przynajmniej nie jest tak wielkie jak to wynika z wszechogarniającego obłędu.
Na podstawie gs24.pl
Oprac. BC
Obraz adamtepl z Pixabay