Wpis z kroniki kościoła parafialnego w m. Białymstoku położonego w diecezji wileńskiej, guberni grodzieńskiej i dekanacie białostockim. Rok 1849.
(…) Lud zgodny z przyrodzeniem miejsca, łagodny, uprzejmy, gościnny. Wiele jednak ta rzeczywista charakterystyka tutejszych osiadłych parafian traci powoli ze swych przymiotów, z przyczyny napływu przybylców i zaprowadzenia fabryk. Te zwabiają lud do nowego rodzaju zarobków, łudząc polepszeniem ich bytu, znaczną cześć bliższych mieszkańców Białegostoku i Supraśla wykrzywili i z drogi czystych zasad moralnych nawet zbili. W mieście bowiem i miasteczku Supraśl zatarły się już zupełnie cechy miejscowości, a natomiast panuje oszustwo, chytrość i rozpusta na podobieństwo miast wielkich, przepełnionych niezliczona liczba zgorszeń i rozwiązłości.
Na zdjęciu: klasztor w Supraślu. Stan z roku 1864.