Uczciwa Polska staje za prof. Budzyńską – rzetelnością w nauce i dydaktyce. To jest optymistyczne. W poprzednim tekście opisałam stan sprawy: obronę pani profesor przez instytut Ordo Iuris, ogromne poparcie dla petycji Brońmy Profesor!(link is external) oraz zapowiedź inicjatywy ustawodawczej mającej przeciwdziałać cenzurowaniu nauki w imię ideologii.
Dzisiaj szef Instytutu Ordo Iuris adw. Jerzy Kwaśniewski przesłał list z informacjami dotyczącymi piątkowej rozprawy Pani Profesor Ewy Budzyńskiej przed komisją dyscyplinarną Uniwersytetu Śląskiego. Oto obszerne fragmenty listu:
W piątek późnym popołudniem zakończyła się rozprawa Pani Profesor Ewy Budzyńskiej przed komisją dyscyplinarną Uniwersytetu Śląskiego. Pani profesor towarzyszyli prawnicy Ordo Iuris.
Komisja wciąż nie podjęła decyzji o losie Pani Profesor, oskarżonej o rzekome przewinienia „homofobii”, prezentowania „poglądów radykalno-katolickich” i nauczania o rodzinie jako wspólnocie opartej na małżeństwie kobiety i mężczyzny. Wierzę jednak, że z Pani wsparciem powstrzymamy plan zastraszenia całego środowiska akademickiego pokazowym ukaraniem Pani Profesor „dla przykładu i przestrogi”.
Podczas rozprawy Pani Profesor udzieliła szczegółowych, rzeczowych informacji o treści i naukowych podstawach swojego wykładu, który stał się pretekstem dla oskarżeń ze strony radykalnej, lewicowej grupy studentów. Swoje stanowisko przedstawił także prof. Wojciech Popiołek, rzecznik dyscyplinarny Uniwersytetu Śląskiego, który wciąż stanowczo żąda dyscyplinarnej nagany dla Pani Profesor. Ku naszemu oburzeniu, pomimo oczywistych braków i błędów dotychczasowego postępowania, członkowie Komisji pozwolili na przedstawienie zarzutów i postanowili sądzić Panią Profesor.
Z przyczyn formalnych i w celu przesłuchania kolejnych świadków rozprawę odroczono do 13 marca. Nie ukrywam, że takie wydłużenie postępowania odbieram jako grę na zwłokę i wygaszenie społecznych emocji wokół niesprawiedliwych zarzutów.
Danego nam czasu nie zmarnujemy, razem z Panią Profesor mamy nadzieję, że jej trudna sytuacja stanie się inspiracją dla wdrożenia systemowych gwarancji wolności debaty akademickiej opracowanych przez Ordo Iuris.
Przypomnę, że bulwersująca sprawa Pani Profesor rozpoczęła się rok temu, gdy po jej wykładach z socjologii rodziny niewielka grupka studentów złożyła do rektora donos, w którym przypisano Pani Profesor narzucanie studentom „ideologii anti-choice, poglądów homofobicznych, antysemityzmu, dyskryminacji wyznaniowej, informacji niezgodnych ze współczesną wiedzą naukową oraz promowanie poglądów radykalno-katolickich”. Koronnym argumentem miało być to, że podczas wykładów Pani Profesor „opierała się na tylko jednej definicji rodziny” opartej na związku mężczyzny i kobiety, a człowieka w prenatalnej fazie rozwoju nazywała „dzieckiem”.
Najbardziej niepokojąca okazała się jednak reakcja rzecznika dyscyplinarnego prof. Wojciecha Popiołka, który po rocznym postepowaniu wyjaśniającym, uznawszy zarzuty „antysemityzmu” i „nienaukowości” za fałszywe, jednocześnie… zażądał dla Pani Profesor kary dyscyplinarnej nagany. Uzasadnił to między innymi „prewencją ogólną”, czyli koniecznością przestrzeżenia innych wykładowców i badaczy przed powtarzaniem „błędów” Pani Profesor.
Nie mogliśmy pozostać bezczynni w sytuacji, gdy cenionej badaczce wyrządzano tak wielką krzywdę i gdy w tak rażący sposób łamie się wolność akademicką. W obszernym uzasadnieniu wykazaliśmy nieprawdziwość zarzucanych jej czynów, a dziś reprezentowaliśmy ją podczas rozprawy w Katowicach.
Nie mam wątpliwości, że olbrzymie znaczenie dla finału tej sprawy będzie miała również potężna społeczna solidarność z szykanowaną badaczką. O sprawie Pani Profesor informowały najważniejsze polskie media, wstawił się za nią m.in. metropolita katowicki abp Wiktor Skworc, a także przedstawiciele rządu i środowiska naukowego.
Ponad 33 tysiące podpisów pod petycją w obronie Pani Profesor trafiło do rektora Uniwersytetu Śląskiego. Petycja przygotowana przez nas wraz z Centrum Życia i Rodziny wzywała władze uczelni do niezwłocznego zakończenia postępowania i przeproszenia Pani Profesor za przyłączenie się Uniwersytetu do ideologicznego ataku na jej osobę, podważenie jej naukowego i dydaktycznego dorobku. Niestety, piątkowa rozprawa dyscyplinarna pokazała, że Uniwersytet Śląski wciąż bardziej posłuszny jest głosom radykalnej lewicowej grupy studentów niż konstytucyjnemu nakazowi ochrony wolności akademickiej.
Podczas wywiadu udzielonego Polskiemu Radiu w siedzibie Ordo Iuris, Pani Profesor słusznie powiedziała „Mam wrażenie, że odchodzi się od poszukiwania prawdy i zmierza w kierunku służenia ideologiom”.
Wielka kampania w obronie Pani Profesor przyniosła również bardzo konkretny skutek – już trzy dni po ogłoszeniu przez nas projektu ustawy, który ochroni wolność prezentowania poglądów i wyników badań naukowych na polskich uczelniach, został on podjęty przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Zaproponowaliśmy, aby ustawa o szkolnictwie wyższym wprost zobowiązywała rektora i senat każdej uczelni do obrony wolności akademickiej przed ideologicznymi atakami. Na każdej uczelni miałaby powstać komisja stojąca na straży konstytucyjnego prawa do ogłaszania wyników badań, bez względu na wymogi politycznej poprawności. Od decyzji tej komisji przysługiwałoby odwołanie do komisji przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Dzięki tej procedurze władze żadnej uczelni nie mogłyby już liczyć na „ciche” usunięcie naukowców, których badania podważają dogmaty ideologii gender czy LGBT.
Mam nadzieję, że sprawa Pani Profesor, choć okupiona jej ewidentną krzywdą, dzięki naszemu projektowi i naciskowi społecznemu paradoksalnie przyczyni się do wzmocnienia ochrony wolności słowa na polskich uczelniach.
Jednak sprawa Pani Profesor Ewy Budzyńskiej to tylko jedna z wielu spraw, które wymagały zaangażowanej i złożonej interwencji prawników Ordo Iuris w ostatnich tygodniach.
Aktywiści LGBT pomawiają Polaków i polskie samorządy
Wśród zupełnie nowych spraw, którymi się zajmujemy, warto wymienić również bezprawne ustawienie przez aktywistów LGBT fałszywych tabliczek drogowych w czterech gminach województwa lubelskiego. Tabliczki z napisem „Strefa wolna od LGBT” w kilku językach, które nawiązują do uchwalenia przez te gminy deklaracji sprzeciwiających się ideologii LGBT, mają żółty kolor i są bardzo udaną imitacją tablic drogowych informujących np. o ograniczeniach w ruchu z powodu remontu.
Aktywiści LGBT umieścili je pod znakami informującymi o wjeździe do Świdnika, Końskowoli, Niedrzwicy Dużej i Puław. Zdjęcia tablic były następnie upowszechniane przez radykalnych lewicowych polityków, w tym Guya Verhofstadta znanego z obelżywego nazwania uczestników Marszu Niepodległości „nazistami”.
Również kandydatka na urząd Prezydenta RP Małgorzata Kidawa-Błońska podczas swojego spotkania z Polonią w Londynie straszyła zebranych zupełnie nieprawdziwymi słowami „do czego myśmy doszli w Polsce? To przerażające, że są miejscowości, gdzie są znaki zakazu wjazdu dla osób o innej orientacji seksualnej”.
Wskutek tych oszczerczych działań wiele osób w Polsce i za granicą zostało wprowadzonych w błąd. Uznali, że prawdziwe muszą być także słowa Roberta Biedronia, który skarżył się przed Parlamentem Europejskim na rzekomo powszechne w Polsce zakazy wejścia do restauracji i sklepów dla homoseksualistów. Kłamstwa pod adresem Polaków i samorządów celowo wzmożono w dniach obchodów rocznicy uwolnienia więźniów niemieckiego obozu zagłady Auschwitz. W ten sposób ma utrwalać się wizerunek Polaków jako „faszystów” zdolnych rzekomo dzisiaj do okrucieństw wobec homoseksualistów.
Od razu wiedziałem, że musimy przeciwdziałać.
Co prawda zawieszenie fałszywego znaku drogowego jest czynem zabronionym i powinno spowodować zainteresowanie ze strony Policji, jednak to zbyt mało by powstrzymać podobne kłamliwe i oszczercze kampanie w przyszłości.
Dlatego jesteśmy gotowi udzielić pomocy prawnej każdemu samorządowi, który zechce pozwać aktywistów LGBT za pomówienia i naruszenie dobrego imienia gminy i jej mieszkańców. Współdziałając z odważnymi samorządowcami powstrzymamy rozwój tej fali kłamstw i nienawiści.
Czasem przygotowanie analiz prawnych oznacza działanie pod presją czasu. Szczególnie, gdy trzeba dawać odpór pojawiającym się w przestrzeni publicznej atakom na podstawowe prawa. Tak było z niedawnym stanowiskiem Rzecznika Praw Obywatelskich, który w krótkim piśmie wyraził opinię, że rodzice nie mogą sprzeciwiać się niezgodnym z ich przekonaniami zajęciom wprowadzanym do szkoły.
Nasza odpowiedź była natychmiastowa. Wiedziałem, że precyzyjne argumenty za prawami rodziców i przeciwko demoralizacji dzieci muszą trafić do mediów i do opinii publicznej zanim stanowisko Rzecznika doprowadzi do łamania konstytucyjnych praw rodziców i dzieci.
Mieliśmy świadomość, że tylko dokładna analiza i precyzyjna krytyka będą mogły przekonać o nierzetelności stanowiska Rzecznika Praw Obywatelskich. Praca trwała nieprzerwanie całą dobę, ale nasze stanowisko ujrzało światło dzienne już nazajutrz po publikacji opinii Rzecznika.
Z obroną rodziców i dzieci dotarliśmy do wszystkich na czas
Aby pokazać skalę prowadzonych działań analitycznych dość powiedzieć, że tylko w tej chwili dwa zespoły analityczne koordynowane przez dra Marcina Olszówkę i mec. Rafała Dorosińskiego zajmują się kilkudziesięcioma projektami! Kolejne kilkadziesiąt opinii i analiz opracowują eksperci Centrum Prawa Międzynarodowego z jego dyrektor Karoliną Pawłowską oraz Centrum Wolności Religijnej z dyrektor Kariną Walinowicz.
To dzięki ich zaangażowaniu mogliśmy przekonać Naczelny Sąd Administracyjny do zakazu wpisywania „dwóch matek” do aktów stanu cywilnego czy przygotować poradniki dla rodziców i nauczycieli pragnących chronić dzieci przed demoralizacją. To właśnie to zaangażowanie pozwoliło zbudować koalicję i przygotować się na proaborcyjny szczyt w Nairobi, złożyć ponad 20 stanowisk w najważniejszych sprawach obrony życia, wolności, małżeństwa w Trybunale Praw Człowieka, czy zwalczać promocję obowiązkowej edukacji seksualnej w ONZ i innych gremiach międzynarodowych.
Adw. Jerzy Kwaśniewski, Prezes Instytutu na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris
Przypominam też opinię prof. Pawła Skrzydlewskiego w sprawie prof. Ewy Budzyńskiej.
„Źle się dzieje i to nie tylko od dziś na naszych uniwersytetach. Coraz więcej na nich tych, którzy chcą dzielić się swoimi opiniami, a nie wzrastać w miłości prawdy, dobra, piękna i świętości. Atak, który przeprowadzono ostatnio na panią prof. Ewę Budzyńską, jest tego najdobitniejszym dowodem. Dziś trzeba stanąć w jej obronie, bo zagrożona jest nie tylko osoba, ale systemowo cały uniwersytet, który staje się czymś na wzór karczmy, w której co bardziej odurzony krzyczy, domagając się szacunku dla swoich opinii w imię oczywiście tolerancji, wolności, własnych ideologii. Nie ma w nim rozumu ani prawdy, ale jest buta i bezczelność, które depczą wszystko”.
„Uniwersytety dają nam życie duchowe. Dają tak wiele, iż duch ludzki nieustannie do nich powraca. Dlatego ma rację Ojciec Święty Benedykt XVI, gdy jeszcze jako kardynał pisał, że Platon ze swą akademią, chcąc jej zachowania, musiał niejako zwrócić się do mitologicznych bogów i prosić ich o pomoc, by uchronić to wielkie dobro, jakim jest uczelnia, a przede wszystkim, by zachować w niej miłość do prawdy. Sami bowiem ludzie, z racji swych wad i słabości, nie są zdolni podołać trudom, jakich ona wymaga.
Dlatego prawdziwy uniwersytet żyje dla prawdy i ciągle prosi Boga, aby dopomagał mu w jej poznaniu. Wraz z całą sztuką i dziedziną komunikacji umacnia i rozwija ludzką racjonalność, a przez nią służy całej kulturze. Prawda bowiem wyzwala, a jej brak uśmierca całe życie duchowe. Dlatego ci, którzy nienawidzą człowieka, a także samej prawdy, czynią wszystko, by osłabić uniwersytet. By, jeśli nie można go unicestwić fizycznie, zamienić go w gwarną karczmę, w której bezbożnie kupczy się wszystkim. To zło dzisiaj ma miejsce nie tylko w naszej ojczyźnie. Źli ludzie chcą zamienić akademię na targowisko ideologii i różnych interesów, gdzie nie ma już prawdy, lecz są tylko różne opinie i gdzie wszystkich tyranizuje relatywizm i polityczna poprawność.
W miejscach tych nie ma już profesorów, a są demagodzy i rozpustni najemnicy uwodzący frazesami siebie i młodzież, gotowi w każdej chwili oddać się na służbę tym, którzy zapłacą. Boją się oni przede wszystkim kontroli z urzędu i wytykania ich przez media, nigdy zaś nie znają wstydu i odpowiedzialności za uszanowanie prawdy. Zawsze i wszędzie gotowi są kupczyć i chwalić się swym głupim gadaniem, które przedstawiają jako akademicki dialog i przejaw tolerancji dla innych opinii”.
Stańmy murem za prof. Ewą Budzyńską!
Źródło: https://niepoprawni.pl/blog/rebeliantka/madra-uczciwa-polska-murem-za-prof-ewa-budzynska