Należał do najzdolniejszych dowódców jazdy Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Zdobywał doświadczenie w walkach z Kozakami, Turkami, Tatarami, Moskwicinami i Szwedami. Sławę zyskał w latach potopu jako mistrz wojny podjazdowej i działań nieregularnych. Wspólnie z J.S. Lubomirskim pokonał Szwedów pod Warką /7 kwietnia 1656 r./ i Siedmiogrodzian Rakoczego /1657 r./. Rok później wyprawił się do Danii. W wojnie z Rosją odniósł świetne zwycięstwo pod Połonką /28 czerwca 1660 r./. Jego nazwisko uwieczniono w hymnie narodowym.