Uzdrowisko Konstancin leży nad rzeką Jeziorką w odległości ok. 20km od Warszawy – w paśmie Lasów Chojnowskich na Nizinie Mazowieckiej , ok.110 m npm.
Przez miasto Konstancin-Jeziorna przebiega granica dwóch regionów fizyczno-geograficznych : Równiny Warszawskiej i Doliny Środkowej Wisły, biegnąca na krawędzi Powsina, Obór i Słomczyna, opadająca w dół ku dolinie Wisły.
Od południa z uzdrowiskiem graniczą Lasy Słomczyńskie stanowiące najbardziej na wschód wysunięty fragment Lasów Chojnowskich. Znaczną część uzdrowiska porastają lasy , w które wkomponowana jest finezyjna architektura budynków mieszkalnych i użytkowych.
Suche piaszczyste podłoże , bliskość pasm leśnych z przewagą sosny i tężnia solankowa wpływają na specyficzny klimat: czystość atmosfery oraz zupełna cisza zakłócona jedynie śpiewem ptaków sprawiają że Konstancin jest idealnym miejscem wypoczynku.
Do ciekawostek przyrodniczych należy fakt , iż w okolicach Konstancina , w pobliżu Obór, występuje roślinność o różowym kolorycie kwiatów, charakterystyczna dla łąk alpejskich.