Gender czyli dekonstrukcja człowieka – dr Anna Kubiak

Uwarunkowania obecnego czasu, naznaczonego kryzysem wartości, ideowym pluralizmem, permisywizmem moralnym i intensywnie postępującym procesem kontestacji wszelkich norm stanowią poważne wyzwanie dla istnienia oraz funkcjonowania ważnych struktur społecznych. Przeobrażenia społeczno-kulturowe ostatnich dziesięcioleci mają charakter bardzo intensywny, zmierzający do dekompozycji wszelkiej normatywności.

Jednym z przejawów kultury ponowoczesnej jest wypieranie modelu
wspólnoty „my” przez afirmację „ja”. W miejsce dotychczas cenionego poświęcenia, altruizmu, postawy „bycia-dla” stawia się samorealizację, szczęście osobiste, wolność wyboru jednostki . Mówi się nawet o swoistym kulcie samorealizacji, gdzie wszelkie  działania człowieka koncentrują się wokół własnego „ja”.

Ideologia gender jest ważną częścią postmodernistycznej wizji świata i człowieka, w której kluczowe elementy stanowią: dekonstrukcja, determinizm, subiektywizm, historyczność, relatywizm, zależność od kultur oraz czasowość wszelkich wytworów ludzkiego rozumu. Ta koncepcja świata, nazwana przez Z. Baumana płynną nowoczesnością, jest przyczyną destrukcyjnego wpływu ideologii gender na kształtowanie poglądów i postaw współczesnej młodzieży. Człowiek, który w klasycznej teorii wychowania jako powołany do pro egzystencji, „bycia dla drugiego” był zobowiązany do stałej pracy nad swoim charakterem, przekraczaniem egoizmu i egocentryzmu, od teraz ma być skupiony przede wszystkim na sobie oraz realizacji własnych pragnień i potrzeb, nierzadko zredukowanych do fizjologii i najprymitywniejszych instynktów. Można w myśl tych teorii odrzucić konieczność pracy nad swoim charakterem, poświęcaniem się dla innych a w zamian korzystać z wszelkich dóbr i z każdej nadarzającej się przyjemności, która prowadzi do samozadowolenia. Genderyści skupiają się na krytyce dotychczasowych koncepcji antropologicznych, społecznych i kulturowych człowieka oraz na tworzeniu a także propagowaniu własnych. Człowiek ich zdaniem winien teraz czuć się całkowicie wolny gdyż nie jest ograniczony prawami natury ani kultury.

Dynamicznie postępująca seksualizacja kultury kształtuje nowy sposób postrzegania człowieka, wedle którego jego wartość jest zależna od atrakcyjności seksualnej, a osoba ludzka jest postrzegana wyłącznie jako obiekt seksualny. Nowe konfiguracje międzyludzkich relacji we współczesnej genderowej kulturze są budowane według scenariusza prowadzącego do  realizacji dowolnych potrzeb seksualnych. Ma to ukształtować człowieka, dla którego  główny cel i sens egzystencji to maksymalizacja doznań i przyjemności seksualnej. W tym ostatnim mieści się nie tylko tolerowanie, lecz promocja każdej formy seksualnego „bycia innym”.

Współżycie seksualne bez jakichkolwiek zobowiązań jest coraz częściej traktowane jako naturalne, niczym nieskrępowane źródło przyjemnego spędzania wolnego czasu z drugą osobą. Życie płciowe i aktywność seksualna człowieka pozostają już od dawna całkowicie oddzielone od prokreacji i ukierunkowane głównie na realizację popędów w poszukiwaniu erotycznej satysfakcji. Relacje międzyludzkie, także w sferze intymnej  według teorii gender  mogą mieć charakter doraźny, zmienny i krótkotrwały.

Podsumowując, powstanie i rozwój teorii gender jest konsekwencją utraty przez jej twórców właściwej perspektywy ontologicznej i metafizycznej,  to kolejna utopijna ideologia ateistów dla których bogiem stal się seks. Oddziaływanie gender otwiera drogę do destrukcji fundamentów małżeństwa i rodziny oraz relacji międzyludzkich.

Anna Kubiak

• Ks. WOJSŁAW CZUPRYŃSKI   „Wychowanie w rodzinie w zderzeniu z ideologią gender” „Studia Ełckie” 21(2019), nr 4
• Ks. Dariusz Oko „Gender jako dzieło rozumu ateistycznego” w Gender – spojrzenie krytyczne” pod red Ks J Jagiełło i Ks D. Oko, wyd. Jedność, Kielce, 2016 rok
• foto